Het recept

In The World of Happiness wordt er gevraagd of er een recept bestaat voor geluk? Wat een heerlijke vraag, ik kan er hele dagen over filosoferen. Wat is geluk en waarom hoor ik altijd gelukkig te zijn? Mag ik dan geen rotdagen hebben? In deze tijd wil iedereen toch weleens gillen! De basisingrediënten voor geluk zijn overal te lezen. Waarom? Het leven kent meerdere kanten en iedereen weet dat. Toch nog een gemeenschappelijke factor met elkaar. En zoals bij een recept: deze mislukt ook weleens. 

 

Begin met een goede oven

Dubravka Miljkovic & Maida Rijavec uit Kroatië schreven succesvolle boeken over ambities en levensvoldoening. Ze begonnen hun verhaal met de oven. De verhouding tussen de ingrediënten en de smaakversterkers hangen sterk af van de individuele smaak. Zelf heb ik nog geen vijftig uur doorgebracht in de keuken. Mijn man kookt altijd en dat is maar goed ook. Ik houd van simpele gerechten zonder toevoegingen. Mijn smaakpapillen zijn extreem ontwikkeld dus ik proef alles. Vaak vind ik het zonde als er veel smaakversterkers toegevoegd worden. Ik kan intens genieten van een simpel worteltje.

 

Japan

Ik kreeg de kans om de berg Kurama te beklimmen en Mr. Tadao Yamaguchi te ontmoeten, dichterbij de grondleggers van Reiki kon ik niet komen. Ik ben iemand die alles op gevoel toepast en genoeg frequenties kan voelen. Mensen die puur op verstand handelen begrijpen totaal niet wat ik bedoel. Voor mij is het leven een spel dat je kunt spelen en ik zet mijn eigen voelsprieten daarbij in. Wil je mee in het spel van geld en macht of vind je dat een 'zieke' wereld? Die vraag vind ik knap lastig voor mezelf. Zonder dat spel kun je namelijk zelden de middelen krijgen om jouw visies te verspreiden. Je bent dan een mier waar iedereen overheen loopt. Maar wat als je die machtige wereld doorhebt? Ga je geld en macht dan toch mengen in je leven of zak je liever weg in de pudding? 

 

ON'er  

Zelf ben ik een onbekende Nederlander en dat is maar goed ook. Ik zou niet gelukkig worden als ik iedere dag in de bladen zou staan en helemaal geen privacy meer zou hebben. Maar voor de verkoop van mijn debuut Laura's Danskoffers, zou ik toch graag voor een week een BN'er willen zijn. Dan zou ik mijn boek laten lezen aan alle mensen die ook weleens met het geluk worstelen. Als BN'er gaat de verkoop toch een stuk sneller. 

 

Zelf ben ik iemand die niet van verkopen houd en ook geen middelen heeft om mensen in te huren die dat voor mij gaan doen. Zou mijn boek beter verkopen met macht en geld? Ik denk het wel. En toch ben ik enorm blij met ieder persoon die het boek aan het lezen is en mij ook benaderd via mail of in een reactie op deze site. Mensen die nadenken over hun eigen leven en dat zelfs met mij willen delen. Dat wilde ik bereiken en dat is in gang gezet. Inmiddels heb ik mijn eerste boek via bol.com verkocht, dat was mijn geluksmomentje deze week!

 

Er is een titel in mijn boek waarbij ik zeg: "Als ieder mens als appelmoes zou zijn, dan zaten we nu niet met de gebakken peren." Samen met een vriendin heb ik daar uren om gelachen en nog steeds maakt deze zin mij aan het lachen. Tot nu toe valt me op dat de gevoelsmensen mij hierover benaderen en zeggen: "Wauw Lau, hoe kom je hier toch op!” Er zijn ook mensen die niets van deze uitspraak snappen, ook dat heb ik al gemerkt. Ik vind het zo geweldig, al die diverse reacties, want dat geeft toch direct een bevestiging dat iedereen op een andere frequentie in het leven staat. De kers op de taart ben je toch nog altijd zelf, zolang je dat maar onthoudt.

 

Nu ik je zie

Merlijn Kamerling heeft het boek 'Nu ik je zie' geschreven over de zoektocht naar zijn vader Antonie. Zijn boek begrijp ik volledig en wat heeft Merlijn dat toch mooi neergezet. Zulke gevoelsboeken zijn mijn favoriete boeken. Anderen hoor ik zeggen: "Wat erg dat er zo met Antonie wordt omgegaan." Merlijn krijgt naast hartverwarmende berichten, ook nare reacties die wat mij betreft direct in de oven verbrand mogen worden. Wat zijn mensen toch hard naar elkaar toe op Social Media. Maar Merlijn, dat zijn vaak de mensen die zelf nog een hele lange weg te gaan hebben in hun eigen proces. 

 

Ik vind het juist heel mooi dat Antonie via dit boek weer in ons leven is gekomen, ik ben altijd fan van Antonie geweest! Ik vond hem een geweldige zanger en acteur. Hij deed de dingen ook altijd op een andere en eigenwijze manier. Hij wilde zelf de touwtjes in handen hebben. Hij snapte de wereld vaak niet, ik herken bepaalde karaktereigenschappen van hem. Wat had Antonie The Tokyo Roastery in Japan toch gewaardeerd met al die heerlijke koffiegeuren. Hij hield van koffie en de juiste bonen waren belangrijk voor hem. Wat zou het tof zijn als schrijver Merlijn Kamerling en schrijfster Isa Hoes mijn boek zouden lezen tijdens een heerlijke bak koffie. Maar ja, dat zal wel een droom blijven, zij zijn immers BN'ers en ik blijf toch echt die ON'er. En daar ben ik dan weer heel blij mee. Ik kan iedere dag leven zonder dat iemand op me let, wat een geluk!